Zaburzenia Ośrodkowego Układu Nerwowego, A Samoregulacja

Właściwy poziom pobudzenia, daje dziecku umiejętności do wykonywania danych aktywności w adekwatny sposób. Dzięki temu, że dziecko, jest spokojne, odprężone, uważne, potrafi mieć właściwe reakcje adaptacyjne, oraz potrafi uczyć się. Przykładem optymalnego poziomu pobudzenia może być dziecko, które potrafi uważnie słuchać, a także zachowywać się „według oczekiwań” w konkretnych miejscach i sytuacjach.

Samoregulacja, to z kolei zdolność do uzyskania, utrzymywania, oraz dostosowania poziomu pobudzenia do zmieniających się sytuacji, oraz toku wykonywanych czynności. Dziecko z prawidłowo działającymi umiejętnościami samoregulacyjnymi, potrafi w klasie podczas zajęć być uważnym i skupionym, po czym na placu zabaw, zwiększyć stan swojego pobudzenia, oraz aktywności. Po czym powrócić do uważności na czas spożywania posiłku, czy odrabiania lekcji, lub aby zasnąć.

U dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenia przetwarzania sensorycznego, mogą wystąpić trudności w utrzymywaniu właściwego stanu pobudzenia. Gdy zaburzona jest samoregulacja, mogą wystąpić:

• problemy z regulacją zachowania

• problemy z regulacją procesów fizjologicznych

• problemy z regulacją procesów sensorycznych

• problemy z regulacją procesów motorycznych

• problemy z regulacją procesów afektywnych

• problemy z regulacją procesów dotyczących uwagi1

Niejednokrotnie, już na etapie niemowlęctwa, czy wczesnego dzieciństwa już jest to zauważalne, a obarcza się za to tzw. trudny temperament. Warto, wiedzieć, że nie wszystkie dzieci, z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego, mają również zaburzenia regulacji. Co też ukazały moje badania. Zaburzenia regulacji, dotyczą :

• znikomej zdolności do samouspokojenia

• znacznej drażliwości

• trudności związanych z jedzeniem i spaniem

• trudności ze stanami emocjonalnymi

• skrajności w reakcjach adaptacyjnych w odpowiedzi na bodźce sensoryczne.

Zaburzenia te, występować mogą razem, lub oddzielnie, dlatego tak istotna jest właściwa diagnostyka.

Źródełko własne, oraz DeGangi, G. (2000). Pedriatic disorders of regulation in affect and behavior. San Diego, CA: Academic Press. s.120.

Zakaz kopiowania :)