Wrażenia smakowe, w rdzeniu przedłużonym, przyczyniają się do powstania bezwarunkowych odruchów, nad którymi piecze sprawuje pień mózgu. Są one niezbędne, aby możliwe było spożywanie pokarmów: wydzielanie śliny, ruchomość języka, możliwość połykania.
Z rdzenia przedłużonego, komunikaty smakowe się rozdzielają : część nich migruje do mostu- wysoko położonej części pnia mózgu. Z tego miejsca, przesyłane są do obszarów limbicznych- ciała migdałowatego i podwzgórza- rzutuje to na poczucie sytości, pragnienia i głodu i do kory limbicznej, która wyodrębnia pragnące odczucia smakowe. Druga ich część, dociera do kory mózgowej, w której one stają się wyczuwalne i zauważalne. Odpowiedzialny za tą zdolność jest niewielka płaszczyznowo, powierzchnia kory, ulokowana pomiędzy płatem czołowym, a skroniowym. Nad nim znajduje się powierzchnia, która warunkuje odbiór wrażeń węchowych. Stąd zmysł węchu i smaku, ze sobą, poniekąd współdziałają.
Prawa autorskie zastrzeżone :)
Comments