Praksja, to umiejętność polegająca na rejestrowaniu, selekcjonowaniu, organizowaniu, integrowaniu, opracowywaniu, oraz realizowaniu wieloetapowych sekwencji, danej czynności.
Właściwa integracja bodźców z układów: przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, możliwe jest ukształtowanie się właściwego schematu ciała. Schemat ten, daje możliwość utworzenia planowania motorycznego w danej czynności, a w konsekwencji jej prawidłowe wykonanie.
Zaburzony układ przedsionkowy, utrudnia właściwą praksję. Dla dziecka, z trudnościami z utrzymaniem równowagi, które się potyka, wejście na schody, wspinanie się po drabinkach będzie wyzwaniem. Może być również tak, że dziecko potrafi jeździć na rolkach, ale nie potrafi na rowerze. Opisane dysfunkcje powiązane są z nieprawidłowym przetwarzaniem przez mózg, wrażeń, które napływają z ruchu ciała, oraz z pozycji równoważnych. Mózg zapomina wyuczonych sekwencji złożonej czynności, przez co każdorazowa próba nauki jazdy na rowerze, dla mózgu, będzie się rozpoczynała po raz pierwszy. Stąd generalizacja, która stanowić ma bazę dla mających dopiero powstać nowych planowań, jest zaburzona.
Prawa autorskie zastrzeżone :)