Zaburzenia przetwarzania bodźców słuchowych skutkują unikaniem przez dziecko, wydobywałoby się naturalnych, aktywności, dających radość.
Nadraktywnośc na dźwięki, może powodować niechęć do uczestniczenia w szkolnych wydarzaniach, takich jak festyny, występy artystyczne, jak również nie uczęszczanie na zajęcia muzyczne, wychowania fizycznego, ze względy an gwar, tłum, hałas.
Zabawy na placu zabaw, również mogą stanowić wyzwanie. Gwar, tłum, odgłosy sprzętów na których bawią się dzieci, śmiechy dzieci, rozmowy rodziców, odgłosy dochodzące z najbliższego otoczenia. Dziecko będzie wybierało aktywności statyczne, w których będzie mogło dokonywać kontroli docierających bodźców. Brak wykładziny, czy dywanów na podłodze również będą potęgowały dopływ nieprzyjemnych wrażeń dźwiękowych.
Dziecko, z którym pracuje podczas zajęć terapeutycznych, ze względu na nadreaktywność w zakresie słuchu, miał trudności w korzystaniu z toalety- płytki, odgłos spłukiwanej wody, stanowiły tony, ciężkie do wytrzymania. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego, też będzie trudnością. Jest tak, ponieważ przetworzenie wrażeń z więcej niż z jednego kanału sensorycznego, czyli wzrokowego- patrzenie i rozumienie mimiki, gestów, oraz słuchowego- rozumienie słów, jest zaburzone.
Prawa autorskie zastrzeżone :)