Dziecku, które przejawia trudności w prawidłowym odbiorze bodźców, pochodzących z mięśni, ścięgien, stawów, oraz z tkanki łącznej, brakuje wewnętrznego drogowskazu, który prawidło ukierunkuje jego poruszanie się.
Zmysł propriocepcji, dostarcza informacje o położeniu swojego ciała, oraz jego ruchach w przestrzeni. Ja nazywam tą umiejętność „ja w przestrzeni”. Receptory te znajdujące się w skórze, mięśniach, ścięgnach, stawach, wiązadłach, tkance łącznej, czyli Obwodowym Układzie Nerwowym, dostarczają na informacji o:
położeniu ciała, oraz jego elementów w przestrzeni
położeniu jednych części ciała do innych
szybkości poruszaniu się ciała w przestrzeni
rozciągliwości mięśni
sile mięśniach
poczuciu czasu i przestrzeni
Komunikaty płynące z Obwodowego Układu Nerwowego, są niezwykle istotne, gdy wykonujemy każdą czynność. Działania automatyczne, a także planowe również są od nich zależne. Efektem dobrze działającego układu proprioceptywnego jest samoświadomość, która jest widoczna w wykonywaniu przez nas podstawowych czynności takich jak przygotowywanie posiłków, uczeniu się jeździć na rolkach, granie na instrumencie. Jak wspomniałam powyżej zmysł ten, ma dwojaki charakter. Podświadomy, kiedy przyjmuje pozycję stojącą, po wstaniu z krzesła, oraz świadomą, kiedy wchodząc po schodach wykonujemy ruchy naprzemienne. Dzięki niemu wiemy z jaką siłą naciskać na kredkę, podczas kolorowania- nacisk może być zbyt duży, lub zbyt mały. Widoczne jest to również w przytulaniu, czy głaskaniu zwierząt. Przy zaburzonym czuciu głębokim, nie mamy świadomości, że przyciskamy, głaskamy je zbyt lekko, czy zbyt mocno.
Ciąg dalszy nastąpi... za tydzień :)
Prawa autorskie zastrzeżone :)